Paragraphus I – De Agricola Agricola in agro laborabat sub sole ardente. Terra erat sicca, sed spes fructuum eum movebat. Manus callosae aratrum tenebant dum sulcos rectos faciebat. Uxor eius, in casa prope silvam manens, panem parabat ex farina tritici. Vita rustica dura erat, sed plena pacis et silentii. Paragraphus II – De Amicitia Verus amicus rara avis est. Non in fortuna, sed in adversis rebus amici veri cognoscuntur. Cicero scripsit: “Amicitia est inter bonos virorum consensio.” Amicus bonus non solum verba dulcia dicit, sed etiam auxilium dat cum maxime opus est. In amicitia, fides et constantia valent plus quam dona. Paragraphus III – De Urbe Roma Roma, regina urbium, olim parva villa erat in ripa Tiberis. Post multos annos, imperium maximum facta est. Viae lapideae, templa deorum, et forum splendidum civitatem decorabant. Cives Romani gloriam patriae super omnia amabant. Senatus populusque Romanus leges regebat sapienter. Paragraphus IV – De Bello Cum hostes fines nostros intraverint, dux legionem convocavit. Milites gladios strinxerunt et scuta levaverunt. Clamor tubarum per campum sonuit, et pugna acris coepit. Multi ceciderunt, sed victoria tandem parta est. Pax post bellum grata est, sicut quies post laborem. Paragraphus V – De Discipulo et Magistro Discipulus iuvenis sub arbore sedebat libros legens. Magister lente accessit et dixit: "Veritas non in verbis tantum, sed in intellectu est." Discipulus caput sustulit et quaesivit: "Quomodo veritatem cognoscam?" Magister respondit: "Per studium, patientiam, et vitam ipsam." Sic sapientia paulatim crescit. Paragraphus VI – De Tempore Tempus fugit velut umbra vespertina. Horae praetereunt sine mora, et dies numquam revertitur. Sapientes dicunt: "Carpe diem," nam crastinum incertum est. Non est satis vivere diu; vivere bene est. Qui tempus bene utitur, divitias maiores habet quam qui aurum congregat.